Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Immo alio genere; Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Duo Reges: constructio interrete. Tanta vis admonitionis inest in locis;

Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.
Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.
Et quod est munus, quod opus sapientiae?
Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;

Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.

Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum;

Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?
Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis.
Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.
Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.
Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;
Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Quae quidem adhuc peregrinari Romae videbatur nec offerre
sese nostris sermonibus, et ista maxime propter limatam
quandam et rerum et verborum tenuitatem.

Alterum autem genus est magnarum verarumque virtutum, quas
appellamus voluntarias, ut prudentiam, temperantiam,
fortitudinem, iustitiam et reliquas eiusdem generis.

Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis.

Sed nimis multa.: Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae.
Facete M.: Sint ista Graecorum;
Bork: Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.
Bork: Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.